IV Kórnicki Maraton Turystyczny.

Sobota, 4 sierpnia 2018 · dodano: 06.08.2018 | Komentarze 10

Już w piątek rano przyjechałem pociągiem na maraton do Kórnika. Dopiero po południu zaczęli się zjeżdżać wariaci, którzy chcieli się skatować w upale jadąc dystans 300 lub 500 km non stop. Piątkowy wieczór to integracja przy grillu. Ciekawe rozmowy ze znajomymi i osobami, które zanm tylko z nicków lub wcale.
Było bardzo ciekawie, ale nie mogło to trwać w nieskończoność, bo następnego dnia wcześnie rano ruszamy.
Rano odebranie pakietów startowych i lokalizatorów i z bazy ruszyliśmy na kórnicki rynek na tzw. start ostry.

Na starcie.
Przed 8 rano ruszyliśmy na trasę. Upał nie każdemu pasował, jednak ja lubię taką pogodę. Zmiany robiliśmy co 10km.
Jechało się całkiem przyjemnie. W Rogalinku Trollking zrobił mi bardzo miłą niespodziankę i pojawił się na naszej trasie. Przejechał z nami jakieś 10 km. Fajnie się gadało, Troll - dziękuję :)

Grupa na trasie. Zdjęcie @ Trollking.

W Łodzi, ale tej wielkopolskiej Trollking pojechał w swoją stronę. A my zawzięcie kręciliśmy dalej.
Na stacji przed Nowym Tomyślem złapał mnie Fanky, żeby wymienić mi lokalozator, który jak się okazało, nie działał. Grupa mi odjechała i dogoniłem ją dopiero w mieście, kiedy na mnie czekali.
Po kilku kilometrach zatrzymaliśmy się pod sklepem na tankowanie i szybką przegryzkę.

Pod sklepem "Cho no tu".
Po czym drałowaliśmy dalej dość równym acz spokojnym tempem.
W Wolsztynie przed zjazdem na punkt żywieniowy znów dorwał mnie Fanky i ponownie wymienił mój lokalozator.
Chodziły słuchy, że to przez Emeskę i jej pole siłowe blokujące odbiór sygnału :)
W końcu punkt żywieniowy (158km.). Pyszny obiadek i wspaniały, zimny kompot dodały sił.

Emeska odpoczywa, ja jem :)
Na punkcie spotkałem grupę Marzeny (Kota), która razem z Agnieszką dawały ostro czadu.
Pogadaliśmy chwilę. Dziewczyny pochwaliły nawet moją jazdę, ale to że tak dobrze mi szło, to zasługa Emeski i zgranej grupy.
Odpoczęliśmy i żeby za długo nie zamulać na punkcie, ruszyliśmy dalej.
To chyba na tym odcinku trasy w jednej ze wsi na brukowanej drodze, nasz kolega Piotrek zaliczył glebę. Dobrze, że miał kask na głowie, bo widziałem jak nim wyrżnął o kocie łby. 
Dalsze kilometry obyły się bez takich "przygód".
W Śmiglu krótki postój.


Zdjęcie pożyczone od kol. Kazika.
Potem była Osieczna i przerwa na kawę i pyszne ciasto.






To chyba wtedy Piotr namawiał nas abyśmy jechali swoim tempem, a on będzie jechał wolniej. Chyba ta gleba dała mu się we znaki.
Jednak nie odpuściliśmy. Jedziemy grupą, to i całą grupą dojedziemy na metę.
Z dalszej trasy mało pamiętam.
A potem był Dolsk... :)
Pagóreczki i hu..we asfalciki.
Jeszcze nie mam wprawy na zjazdach na Emesce, więc żeby nie wyglebić się komuś pod koła, jechałem ostatni w grupie.
Do mety było tak blisko, a ślad trasy wił się jak ten warszawski pyton :)
Po drodze całowaliśmy klamki zamkniętych stacji paliw, aż w końcu dotarliśmy na kórnicki rynek, gdzie chwilę odpoczęliśmy.
Na krótko przed dojazdem na metę, zaczęło padać, ale kto by się tym przejmował. Czysta, a właściwie chyba 330km przejechane :)

Trasa maratomu.

Podsumowanie.

To był mój trzeci maraton w Kórniku i pierwszy na szosie.
Poszło mi chyba najlepiej ze wszystkich edycji w jakich brałem udział. Żadnych kontuzji, ani niemiłych przygód.
Mimo totalnego braku przygotowania do maratonu, przejechałem trasę bez bólu dupy i mięśni nóg.
Emeska też dała radę, ja jej tylko trochę pomogłem.
Impreza na najwyższym poziomie, którą można polecić każdemu, czy to staremu wyjadaczowi, czy początkującemu rowerzyście, który chce spróbować swoich sił na dłuższych dystansach.

Podziękowania.

Serdeczne podziękowania Kórnickiemu Bractwu Rowerowemu za możliwość startu w maratonie. Dziękuję Paniom z bazy za dobry makaron i kawę i w ogóle jesteście suuuper :)
Dziękuję Kaziowi, Dorocie, Piotrowi za wspólnie przejechane kilometry. Fajna zgraja z nas była :)
Wszystkim uczestnikom maratonu, a szczególnie Marzenie i Agnieszce.
Trollkingowi za odwiedziny na trasie.
Widzimy się za rok :)